Dedeciğim'e...
Seni çok özlüyorum. Kaç sene geçti, hala telefonu elime arayıp dedeciğim ne yapıyordur diye arayasım geliyor. Bu özlem hissi ne zaman geçecek bilmiyorum. Aslında geçmemesi daha güzel, sana istediğim her an ulaşma imkanım olmasa da zihnimde her an sana ulaşabiliyorum böylece. Yaşadığım olaylarda, sevincimde, üzüntümde, her şeyde sen varsın. Annemle bazen bir olay yaşayıp "dedem olsa böyle yapardı" diyor gülerek seni anıyoruz. Ardından hepimizi bir durgunluk esir alıyor. Geçirdiğin kalp krizinden sonra 2 yıl daha yaşama tutunduğun için "çoktan paket olmuştum" diye dalga geçerdin. Bu sefer gerçekten gittin. Yukarıdan bir yerden bizi izleyip hala dalga geçiyorsundur diye umuyorum. Çünkü senin gibi bir insanın "yok olması" fikri beni çok üzüyor. Her başarımda arkamda dağ gibi duruşun aklıma geliyor. Annem ve babam kadar emeğin var bende. Seni çok seviyorum. İyi ki benim dedem oldun, iyi ki senin torunun oldum...