Pembe Çiçekli Kaktüs Olmak İsteyen Balık

Sadece insanlara mı özgüdür kendini sevmemek ve başkası olmayı istemek? 

Çiçek ağaç olmak istermiş,

Ağaç farklı türde bir ağaç olmak istermiş,
Kedi arı olmak istermiş,
Kaplumbağa yükseklere uçabilmek ardından denize dalabilmek istermiş,
Denizdeki balığın ise gizli bir sırrı varmış; üzerinde pembe bir çiçek olan kaktüs olmak.

Çıngıraklı yılan kaktüse ¨keşke ellerim olsa ve sana insanlar gibi sarılabilsem¨ demiş. Bunun üzerine kaktüs, ¨anlamıyor musun? benim derim keskin dikenlerle kaplı, sarılmak güzel olurdu ama bana gözlerinle sarıl¨ demiş.

Tüm bu canlıların kendisine özgü mükemmellikleri varmış, her biri dünya üzerinde eşsiz canlılarmış ve her biri birbirinden farklı özelliklere sahipmiş. Ama buna rağmen, kendilerinin farkında değillermiş ve gördükleri, gıpta ettikleri diğer canlılar gibi olmak isterlermiş.

Çıngıraklı yılan ile kaktüsün yaşadığı arkadaşlık ya da aşk, her ne dersek diyelim, aynı şekilde insanlarda da bulunmuyor mu? Birbirinden o kadar farklı özellikleri olan insanların bir araya gelip muhteşem dostluklar kurması, hayat arkadaşı olması, birbirini dikenleriyle, olmayan elleriyle kabul etmesi kaktüsün de dediği gibi çıngıraklı yılanın kaktüse gözleriyle sarılması gibi.

Öncelikle kendimizde olanları ve olmayanları -keskin dikenlerimizi, üzerimizde açan pembe renkli çiçeği, olmayan kanatlarımızı-, dünyada bizden yalnızca ve yalnızca bir tane olduğunu, ardından diğer canlıların da aynı şekilde eşsiz olduğunu kabullendiğimizde, pembe çiçekli kaktüs olmak isteyen bir balık değil de, pembe çiçekli kaktüse gözleriyle sarılan bir balık olduğumuzda dünya daha güzel bir yer haline gelecek.