Yorulmak da Haktır

Planlı günler, haftalar, aylar hatta yıllar...

Her şeyimiz planlı. Kaçta kalkacağım, kaçta yemek yiyeceğim, kaçta işten çıkacağım, spora gideceğim, yatağa gireceğim... Hepsi belli. Hafta içinin son günü geldiğinde yaşanan o kısa süreli mutluluk ve pazar akşamının burukluğu. Halbuki… Planımız olmasa da her gün aynı değil mi?

İlk insanlar güneş doğunca uyanır, güneş batınca uyurdu. Vücudumuzun sirkadiyen ritmi buna uygun çalışıyordu. Bizse artık içimizden gelmeyen ama toplumun dayattığı bir düzenin çarkındayız. Zorunluluklar, listeler, saatler…

İstiyorum ki önümdeki 1-2 ay hiçbir planım olmasın. Sonrasında da olmasın. Elbette zihnimi meşgul edecek, beni oyalar bir şeyler bulurum. Ama hiçbir şeyi “zorunda” olduğum için yapmayayım. Her gün belirsiz olsun, anı yaşayayım. Ve sadece huzurlu olayım.

Aslında bu his tanıdık. Çocukluğumdaki yaz tatilleri böyleydi. Üç ay boyunca ne yapacağım belli değildi ama kalbim pırpırdı. Günler upuzun, özgür ve neşeliydi. Evet, sonunda okula döneceğimizi bilirdik ama o üç ay… Dünyanın en sakin, heyecanlı ve mutlu zamanıydı.

Sonrasında 2020'de pandemi geldi. Ne zaman biteceği belli olmayan bir süreç… O dönemde hayat durdu. İnsanlar sadece hayatta kalmak ve sağlıklı olmak için yaşadı. Ve o zaman anladık: Aslında önemli olan şeyler ne kadar basitmiş. Aileyle olmak. Sağlıklı olmak. Huzurlu olmak.

Umarım bir daha öyle bir dönem yaşanmaz ama şunu söylemeden geçemem: Bu hayatın bu kadar koşturmalı, bu kadar kural dolu olması hayli duyarlı hassas ruhlar için hakikaten çok yorucu.

Pandemi döneminde yazdığım bazı blog yazılarını dönüp okuyorum şimdi. Ve şaşırıyorum. 20’li yaşlarının ortasında bir kız nasıl bu kadar derin hissetmiş, bu kadar farkındalık geliştirmiş? Bugünkü hâlimle kıyaslayınca... şu anda o kadar ince düşünebildiğimi bile sanmıyorum. Gün içinde yapmam gereken onlarca iş, kafamda binbir düşünce var. Kafamı boşaltamıyorum. 

Ama biliyorum ki "Yorulmak da Haktır". Bazı günler çalışmak, yataktan çıkmak, insanlarla konuşmak, zorunda olduğunuz bazı şeyleri yapmak istemezsiniz. Yorulmak da haktır. Bu yüzden bu hakkımızı iyi kullanıp her şeye bir es vermeliyiz. Hayattaki yorgunluklarımızı unutmak için yarım saatliğine "o çok önemli" işimize ara verip bize iyi gelen blog yazısını yazmalıyız. 

Ve şimdi tek dileğim şu:

Kendi sesimi daha çok duyabileyim.
Kendi kendime daha çok kalabileyim.
Ruhum dinginleşsin.

Ve içimde o çocukluk yazı gibi, sakin, mutlu, heyecanlı bir ruh hep yaşayabilsin. 



Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Pembe Çiçekli Kaktüs Olmak İsteyen Balık

Resim
Sadece insanlara mı özgüdür kendini sevmemek ve başkası olmayı istemek?  Çiçek ağaç olmak istermiş, Ağaç farklı türde bir ağaç olmak istermiş, Kedi arı olmak istermiş, Kaplumbağa yükseklere uçabilmek ardından denize dalabilmek istermiş, Denizdeki balığın ise gizli bir sırrı varmış; üzerinde pembe bir çiçek olan kaktüs olmak. Çıngıraklı yılan kaktüse ¨ keşke ellerim olsa ve sana insanlar gibi sarılabilsem¨  demiş. Bunun üzerine kaktüs, ¨ anlamıyor musun? benim derim keskin dikenlerle kaplı, sarılmak güzel olurdu ama bana gözlerinle sarıl ¨ demiş. Tüm bu canlıların kendisine özgü mükemmellikleri varmış, her biri dünya üzerinde eşsiz canlılarmış ve her biri birbirinden farklı özelliklere sahipmiş. Ama buna rağmen, kendilerinin farkında değillermiş ve gördükleri, gıpta ettikleri diğer canlılar gibi olmak isterlermiş. Çıngıraklı yılan ile kaktüsün yaşadığı arkadaşlık ya da aşk, her ne dersek diyelim, aynı şekilde insanlarda da bulunmuyor mu? Birbirinden o k...
Devamı

Suda Yürümek

Uzun zamandır memnun olmadığım özelliklerimi değiştirmek için çabalıyordum, kendimi geliştirip kendimi olabileceğim en iyi kişiye dönüştürebilme yönünde çalışıyordum. Evlere kapandığımız bu dönemde başlarda kendi kendime kalmaktan korkmuşken zaman geçtikçe kendi kendime kalabilmenin bir nimet olduğunu anlamaya başlamıştım.  Kendimde değiştirmeye çalıştığım en önemli özelliğim, sürekli olumsuz düşüncelere sahip olmam ve kendimi hep gelecekte var etmeye çalışmamdı. Anı asla yaşamıyordum, yaşadığım güzel anlarda bile hep gelecekte ne yapacağımı planlıyordum. Buna ilişkin çokça araştırma yaptım, videolar izledim, kitaplar okudum. Bu sürenin sonunda, hiçbir zaman ¨an¨da yaşamadığıma,  ¨an¨ın değerini hiçbir zaman bilemediğime, hayatta yaşadığım en güzel  anlarda bile o  ¨an¨ı değil de, o  ¨an¨ın gelecekte getireceği güzelliklere odaklandığıma kanaat getirdim.  Bunun farkındalığına vardığım  ¨an¨, abartmıyorum hayatım değişti. Yaptığım en küçük şeylerde...
Devamı

Cennet

Tuzlu fıstık, bir şişe bira,  Yılların eskittiği ama hala sallanabilen paslı bir salıncak,  Arkada rüzgarın esmesiyle saçlarımı okşayan mis gibi kokan yeni yıkanmış beyaz masa örtüsü,  Balık tutan yan komşu, Arka fonda çalan İspanyol ezgiler, Pembe çiçekler ve masmavi deniz. Cennet nasıl bir yer olacak? Ege bölgesinin en batısındaki bu köy cennet olsa keşke. Hayat burada dursa, her gün aynı gün yaşansa. Tam soluna baktığında sevdiğin adam, arada sana bakıyor. Sabah birbirinize sımsıkı sarılırken, birbirinizle kavuştuğunuz o anlarda dünyada başka hiçbir şey, hiç kimse yok diye düşünürken yaşadığınız anlar.  Midende bir kıpırtı, kelebekler...
Devamı